زندگی مومنانه

​#فکر_کردن_درد_دارد 
?موانع بر سر اجرای عدالت علی(ع)

علی(ع) در اجرای حاکمیت اصیل اسلامی با دشمنان خارجی یا مشرکین #درگیری نداشت.
چند جبهه داخلی که همگی #لباس_اسلام پوشیده و ادعای سابقه در کنار پیامبر بودن را دارند، در مقابل او ایستاده اند.
معمول ترین دشمن علی(ع) در دوران خلافت را، معاویه و عمروعاص می دانند و آنها را در صدر قرار میدهند.
اما در همین دسته بندی ها، در درون سپاه امام هم افراد تاثیرگذاری حضور دارند که #معاویه بدون آنها نمیتوانست به موفقیت در صفین دست پیدا کند.
آن شخص کسی نیست جز #اشعث_بن_قیس. منافقی باهوش، قدرتمند، اهل خطابه و سخنور که به تنهایی در ماجرای صفین توانست در #سپاه حضرت، شکاف ایجاد کند.
اشعث از سوی #عثمان ولایت آذربایجان را عهده‌دار بود و عثمان سالی صد هزار درهم از خراج آن دیار را به او می‌داد.
پس از قتل عثمان  و پیوستن مردم به علی ( ع ) وی نیز به آن حضرت پیوست و در جنگ صفین نیز شرکت کرد
در یکی از شب‌های جنگ که اعراب بسیاری کشته شده بودند افراد قبیله خویش را جمع کرد و بدان‌ها گفت : امروز دیدید که چقدر از جمعیت #عرب کشته شد ؟! به خدا سوگند که در عمرم چنین کشتاری به چشم ندیده‌ام .اگر بنا باشد جنگ به این صورت ادامه یابد ، عرب نابود گردد ،و با این سخنان خود در آن‌ها ایجاد تزلزل کرد .
این خبر به گوش معاویه رسید و همین امر انگیزه او شد که قرآن‌ها را بر نیزه کند و امیرالمؤمنین را به حکمین بخواند .
على‌بن‌ابى‌طالب(ع) پس از جنگ جمل، یعنى حدود 6 ماه پس از آغاز خلافتش، او را از ولایت آذربایجان عزل كرد و از وى خواست تا اموال حكومتى را در كوفه به حضرت تحویل دهد.

 این تصمیم بر اشعث ناگوار آمد ، به‌طورى كه بر آن شد تا به معاویه بپیوندد؛ ولى قومش او را بازداشتند ، زیرا ترك شهر و قوم و پیوستن به معاویه را سزاوار نمى‌دانستند.(الامامة والسیاسة / ج1 / ص112)
در روانشناسی #منافق حضرت امیر میفرمایند: منافق شخصی مغرور، ریاست طلب و حسود است.
حالا همین صفات را می توان در #اشعث_بن_قیس دید.
او در جنگ صفین در سپاه امام على(ع) بود و از سوى حضرت فرمانده جناح راست لشكر عراق شد. در این جنگ ، به مالك اشتر كه اصالتى یمنى داشت و از سرداران برجسته سپاه على(ع)بود، حسادت می ورزید و در كسب پیروزیهاى نخستین با او به رقابت مى‌پرداخت. 

( واقعة